Η αξιολόγηση – βαθμονόμηση ισχύει για μια μέση ή συνηθισμένη ροή, σε μια συνήθη περίοδο πρακτικής, χωρίς απαραίτητα να είναι χαμηλή η στάθμη νερού.
Στα πλαίσια της εξερεύνησης- κατάβασης ενός φαραγγιού, η βαθμονόμηση αναφέρεται σε ομάδα 5 ατόμων όπου το επίπεδο τεχνικής κατάρτισης τους είναι σε επάρκεια με το τεχνικό επίπεδο δυσκολίας του φαραγγιού.
Προορίζεται για μια συνήθη και αιτιολογημένη πρακτική, με γνώμονα την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της κίνησης (η προσωπική αναζήτηση για αύξηση δυσκολίας δεν θα προσμετρηθεί στην αρχική βαθμολογία).
Τα φαράγγια κατατάσσονται ως εξής:
– Το γράμμα v ακολουθούμενο από μια αριθμητική κλίμακα από το 1 έως το 7 αναφέρεται στην δυσκολία σε κατακόρυφο (κάθετο) επίπεδο.
– Το γράμμα α ακολουθούμενο από μια αριθμητική κλίμακα από το 1 έως το 7 αναφέρεται στη δυσκολία σε υδάτινο περιβάλλον .
– Η Λατινική αρίθμηση (Ι – VI) αναφέρεται στο πεδίο εφαρμογής.
Έτσι έχουμε, για παράδειγμα, φαράγγια με βαθμό δυσκολίας v2 a3 III, ή v5 a6 V, ή v4 a5 III. Με απλοποίηση, μπορούμε να γράψουμε: 2.3.III, 5.6.V ή 4.5.III.
Μόνο ένα από τα ακόλουθα κριτήρια, ανά στήλη, καθορίζει την συμμετοχή σε μια κατηγορία δυσκολίας. Σε μια διαδρομή, η αποφυγή ενός εμποδίου ή η χρήση μιας συγκεκριμένης τεχνικής (π.χ. κατευθυνόμενη καταρρίχηση) ενδέχεται να οδηγήσει σε χαμηλότερη αξιολόγηση. Τα άλματα γενικά θεωρούνται προαιρετικά.
✓ Τα προηγούμενα αξιολογούν τη δυσκολία του κάθε φαραγγιού.
✓ Καλό θα είναι πριν την εκκίνηση της πρακτικής άσκησης-κατάβασης να λαμβάνουμε υπόψη την αξιολόγηση δυσκολίας .
✓ Η αντίληψη για το εάν είναι εφικτή η κατάβαση, όπως και η επιλογή να μην κάνουμε κατάβαση, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο στάδιο της αξιολόγησης.
Μετάφραση από το διεθνές International Canyon Classification Rating System, για την Διεύθυνση Αντιμετώπισης Καταστροφών, Fire Officer Δημητρόπουλος Ελευθέριος.
